Νηστεία

Εάν πάρουμε το λήμμα ‘’νηστεία” ετυμολογικά θα δούμε πως είναι μια σύνθετη λέξη της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας που σημαίνει άρνηση σίτισης, δεν τρώω, αποχή τροφής, κ.α.

Εξού και η λέξη νηστικός, αυτός δηλ. που δεν έχει φάει τίποτα. Το αρνητικό μόριο «νη» (δεν) και το ρήμα «εσθίω» (τρώω) άρα από την λέξη αυτήν και μόνο κάθε καλόπιστος ερευνητής της αλήθειας, δίχως ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις καταλαβαίνει πως νηστεία δεν σημαίνει διαλογή τροφών αλλά απόρριψη και αποχή.

Η νηστεία είναι ένας θεσμός πανάρχαιος χρησιμοποιούμενος από πολλούς λαούς. οι λόγοι ήταν κατά κύριο λόγο δύο. Ο εξαγνισμός της ψυχής, άφεση των αμαρτιών δηλ. και στην ολοκλήρωση της, ένα βήμα ακόμη προς την λεγόμενη Θείωση.

Με μια ιστορική αναφορά στα ιερά κείμενα βλέπουμε πως στην Π. Διαθήκη χρησιμοποιείται πλείστες φορές . Ο Μωσαϊκός νόμος επέβαλε μόνον μία φορά τον χρόνο νηστεία.

Την ημέρα του εξαγνισμού όπως λέγονταν. (Λευτ. Ισ’ 29-31) και κγ’ 27). Αργότερα κατά την αιχμαλωσία τους από τους Βαβυλωνίους έγιναν τέσσερις. Τον τέταρτο, τον πέμπτο, τον έβδομο, και τον δέκατο μήνα του έτους.( Ζαχ.ζ’1-7)-(η’19) Αυτά ως προς την έννοια και την ιστορικότητά της νηστείας.

Στις μέρες μας τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν και τροποποιήθηκαν κατά παράβαση των ιερών κειμένων, αυτό που ονομάζουμε αποστολική διδαχή, και μπήκε καταστατικό στο τι θα τρώμε και πότε. Αναλυτικότερα τον 4το αιώνα και συγκεκριμένα το 365 μΧ στην σύνοδο της Νίκαιας στη Βηθανία, θεσμοθετείται (κανων 5) πως και πότε θα γίνεται η νηστεία.

Ετσι έχουμε την νηστεία του Πάσχα, των Χριστουγέννων, της Παναγίας,των Αγίων Πάντων,Της προ Μεταλάβωσης και άλλες.